عالمه شهید سید محمد سرور واعظ)رحمۀ اهلل علیه( از مفاخر علمی

حضرت آیت اهلل العظمی شهید واعظ کابلی رحمۀ اهلل علیه یکی از مفاخر علمی، دینی و سیاسی جهان اسالم و مخصوصا

افغانستان اند که بتاریخ حوت 1357 هجری شمسی به دست دشمنان دین و وطن بجرم آزادیخواهی، استقالل طلبی و

عالمه بزرگ و دانشمند خبیر شهید واعظ بهسودی)کابلی( یکی از داعیان توحید و پرچمداران راه مبارزه و جهاد برای اقامۀ

حقگویی و عدالت جویی در زندان جهنمی پلچرخی کابل به معراج شهاد نایل شدند.)انا هلل و انا الیه راجعون(

عالمه مرحوم و مغفور شهید عمر پربار شان را در راه بیداری جامعۀ اسالمی افغانستان عاشقانه و مسئووالنه و متعهدانه در

بر اساس رسالت های اسالمی مبتنی بر اصول دعوت مردم بسوی شناخت )ره( برنامۀ دعوت اسالمی عالمه شهید واعظ کابلی

نازل )ص( این رسالت ها را بربنیاد آن رشته از دساتیر مکرر الهی که در شان نبی کریم )ص( عالمه شهید بمثابۀ وارث پیامبر

نظام اسالمی و عدالت اجتماعی بودند.

کمال شرافت و عزت سپری فرمودند.

 با تزکیه و طهارت، آموزش علم کتاب)اسالم شناسی( و حکمت استواری داشت. )ج( خدا

گردیده است منحیث یک ملکفیت شرعی ادا می فرموند.

چنین تبیین می فرماید: )ج( آن رسالت های بزرگ را خداوند حکیم

هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُوالً مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَۀَ وَإِن کَانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضَاللٍ مُّبِینٍ.

ترجمه: او جل جالله ذاتیست که بر انگیخته در میان مردم پیامبری از خود، خود ایشان تا)آن پیغمبر( باز گو کند نشانه

های)قدرت( او را و آنها را تزکیه کند و ایشان را تعلیم کتاب و حکمت دهد. در حالیکه)این مردم( قبل از آن در گمراهی

در جهت رفع مسئوولیت )ع( آیت اهلل العظمی شهید واعظ کابلی بهسودی رحمۀ اهلل علیه درست مانند یک وارث دلسوز انبیاء

های اسالمی شان از دوران تحصیل تا رسیدن به قلۀ رفیع شهادت بدست مزدوران استعمار شرق)کمونیست ها( از هیچ تالشی

اولین بار با ایجاد مدرسه علمیه دینی در کجاب )ره( حضرت آیت اهلل العظمی شهید سید محمد سرور واعظ بهسودی کابلی

دست بازیدند که منظور شان آغاز بیداری مردم و مبارزه بر ضد استبداد، با بیدینی و الحاد در کشور بود که از جانب اتحاد

بود ایجاد کردند تا )ره( همچنین در کارته سخی)جمال مینه( مدرسه محمدیه و دیگری را که بنام مدرسه باالی آیت اهلل واعظ

خوشبختانه که اینجانب نیز که در آن زمانه ها متعلم صنف هشتم و بعد نهم لیسه حبیبیه بودم و در نزدیکی تپه سالم یعنی

منطقه کاللی بریکوت زندگی داشتیم گاهگاهی افتخار حضور در مجالس سخنرانی و محافل بزرگ دعوت شان را بعنوان

آشکار بسر می بردند.

چه با زبان و قلم و چه با مال و جان هرگز دریغ نورزیدند.

شوروی سابق و نوکران آن بر ملت افغانستان تحمیل می گردید.

مرکزی برای هدایت و بیداری شهروندان مومن کابل باشد.

یک شنونده می یافتم.

بعنوان یک ژورنالیست متعهد و آگاه نشریه ای را بنام»برهان« نیز مدیریت می کردند تا پیام )ره( حضرت آیت اهلل العظمی واعظ

دین و آزادی را برای مردم اکثرا مظلوم و محکوم افغانستان برسانند و آنها را برای یک قیام و انقالب ضد استبدادی و استعمار

و ضد کفر و الحاد و ایجاد یک نظام مستقل اسالمی فرا خوانند. ایشان در این راستا با کمال خلوص عمل کردند.

مصائب زندان های مستبد و اجیر زمان را بحکم»و تواصوا بالحق و تواصو بالصبر« بار بار چشیدند.

اما این مظالم شیاطین جنی و انسی هیچگاه نتوانست بر عزم و ارادۀ آهنین شان خللی وارد کند. چنانچه پس از رهایی از زندان

به تاسیس بزرگترین حوزه مبارکه علمیه دینی بنام حوزه محمدیه در ساحه جمال مینه کابل اقدام فرمودند و آن را تا سرحد

ایشان یکی از مبارزین ضد بدعت، مخصوصا کشف حجاب بعنوان یک خیانت دینی و ملی از جانب دولت وقت به حساب

می آیند که بجرم مقابله با برنامه کشف حجاب و آن اقدامات ضد اسالمی حکومت استبدادی به سه سال حبس، بار دیگر

دعوت مردم به وحدت و همدلی زیر چتر اسالم و توحید )ره( یکی از ویژگی های بزرگ حضرت عالمه واعظ بهسودی کابلی

اگر چه منسوب مذهب مبارکه جعفریه بودند، اما بعنوان منادی تقریب مذاهب اسالمی بمعنی )ره( حضرت استاد واعظ کابلی

اخص کلمه بویژه در کشور عزیز و محبوب اما عقب نگه داشته شده افغانستان عمل می کردند. کسانیکه پای صحبت های

با آن همه دانش و بنیش و مقام علمی و نوشتن آثار بزرگ و ماندگار و محبوبیت در میان مردم )ره( استاد شهید واعظ کابلی

حضرت ایشان دوست دار مبارزه و جهاد برضد استعمار، استثمار، استبداد، استحمار، کمونیزم، امپریالیزم و صهیونیزم و

متاسفانه نه این فرزند برومند و مجاهد و مبارز فی سبیل اهلل و این داعی آگاه مانند همه وطن دوستان درد مند و آزادیخواه و

استقالل طلبان عدالت جو با همه آرمان های صلح، امنیت، عدالت، آزادی، استقالل و عزت به مردم افغانستان از زیر تیغ

اکمال و بهره گیری طلبه کرام و اهالی مسلمان کابل رسانیدند.

محکوم گردیدند.

بعنوان یک ملت واحد بود.

ایشان نشسته اند این حقیقت را درست می دانند و تصدیق می نمایند.

مسلمان افغانستان در زُهد و پارسایی و ساده زیستی زبانزد همه دوستان و برادرانی بودند که ایشان را می شناختند.

خواهان حاکمیت اسالم و نظام اسالمی در افغانستان و همه کشورهای اسالمی بودند.

جالدان کفر جهانی جان بسالمت نبردند و جان پاک شان را به جانان سپردند.

روح شان شاد، آرمان های شان محقق و راه شان پیروز باد.

پروفیسور عبدالباری راشد، رئیس اسبق و عضو اکادمی علوم افغانستان